Rozdział 1

Nazywam się Elizabeth. Jestem trzynastoletnią, na pozór zwyczajną dziewczyną. Siedziałam na strychu swojego ukochanego domu. Wszystko w nim kojarzyło mi się z Dorcas. Dorcas Meadowes-Black- maja matka. Chwilę przed śmiercią swojej matki dowiedziałam się, kto tak naprawdę był moim ojcem. Z początku Dorcas wmawiała swojej małej i jedynej córeczce, czyli mi, że ojciec umarł przed moimi narodzinami. Nigdy o nim nie mówiła, nie mówiła też jak się poznali. Nie wiedziałam o nim zupełnie nic. O Merlinie! Jaka byłam głupia, gdy niedawno w Proroku  Codziennym ukazała się informacja o ucieczce z Azkabanu Syriusza Blacka .Kilka lat temu, gdy przez przypadek znalazłam zdjęcie podpisane: Twój Syriusz Black "Łapka", zadałam Dorcas pytanie :

-Mamo! -Zawołała 11 letnia dziewczyna -Czy Syriusz Black to ktoś z rodziny?-Zapytałam                            

-Nie .To tylko zbieżność nazwisk . Ród Blacków jest bardzo starym rodem i  już więcej o niego nie pytaj -Odparła z salonu i przeniosła się do kuchni

Tak wspomnienie o niej i tym wydarzeniu się skończyło. Teraz gdy nie żyje muszę przenieść się do cioci Hanny .

Spędzając ostatnie chwile na zakurzonym poddaszu, przeglądałam skrzynie, w której mama miała schowane wszystkie zdjęcia jak i listy ze szkoły. Podczas wykonywania tej czynności, natrafiałam na nazwisko Dumbledore. Nie patrząc na nic chwyciłam stary pergamin, pióro i napisałam prośbę o spotkanie .Pomyślałam, że skoro to nazwisko zostało kilkakrotnie wymienione w listach to znaczy, że ta osoba musi znać mamę, a tym bardziej mojego ojca .Zmęczona przeglądaniem wszystkich listów oraz zdjęć, zeszłam na dół do kuchni by coś przyszykować do jedzenie. Sięgając do szafki znalazłam list. Byłam zdziwiona gdy zobaczyłam, że był zaadresowany do mnie. W liście było dokładnie wszystko wytłumaczone o moim ojcu -Syriuszu. Syriuszu Blacku .

                                                                      Elizabeth!

Wybacz mi, że wcześniej Ci o tym nie powiedziałam. Wiesz, że nie miałam jak Ci tego wytłumaczyć. Nie wiem od czego zacząć. Pewnie będzie to dla ciebie szokująca wiadomość, ale twój ojciec wcale nie umarł 13lat temu. Nazywa się Syriusz Black i siedzi w Azkabanie. To się stało tej nocy, kiedy Voldemort zabił Potterów. Gdy Syriusz dowiedział się o tej masakrze, kazał mi zostać w domu i sam wyszedł szukać zemsty. Nie wiem co się wtedy stało. Jednak został niesłusznie oskarżony o zabicie czarodzieja oraz dwunastu mugoli i skazany na dożywocie w Azkabanie. Nie wierzę, że to zrobił. Później dowiedziałam się o wszystkim, chciałam go obronić, lecz to mi się nie udała. Znaleźli nas aurorzy .Wystawił się, bo chciał nas chronić. Gdy dorastałaś chciałam Cię uchronić od złośliwości i dlatego wyjechałam z Tobą do Francji. Źle zrobiłam, wiem, że zrozumiałabyś to. Syriusz jest twoim ojcem. Na strychu znajdziesz stary album rodzinny, tam są nasze zdjęcia ze ślubu oraz gdy byliśmy jeszcze razem. Wybacz, że nie powiedziałam Ci wcześniej.

Kocham Cię!

Zawsze kochająca Dorcas

Czytając ten list po policzkach zaczęły mi lecieć samoistnie łzy. Moją chwile smutku przerwało stukanie w szybę. Zobaczyła szarą płomykówkę, która miała ze sobą kawałek pergaminu. Kiedy otworzyłam okno, wystawiła nóżkę by odwiązać list. Od razu w oczy rzucił mi się herb z czterema zwierzętami : Lwem , Borsukiem , wężem i orłem .

W odpowiedz Dumbledore napisał, że zgadza sie na spotkanie o 16 na Pokątnej, w kawiarni znajdującej się koło lodziarni Floriana Fortescue. Spojrzałam na zegarek i z ulgą stwierdziłam, że mam godzinę do wyjścia. Zjadłam, wyszykowałam się i ruszyłam do Dziurawego Kotła, by przejść na ulicę Pokątną. Szybko odnalazłam daną kawiarnię i zobaczyłam starca z długą brodą oraz eleganckiej szacie. Podeszłam do niego i zapytałam się:

-Pan Albus Dumbledore?